Eerlijk gezegd geen gemakkelijke vraag, want de Boskapelgemeenschap is door het hele gebeuren van het afgelopen jaar best wel verdeeld geraakt aangezien een aantal mensen zich niet meer in het nieuwe beleid van bestuur en pastor kon vinden, omdat de augustijnse sfeer die er jarenlang heerste, door de huidige gang van zaken erg is aangetast.
De verhuizing naar Sancta Maria was voor sommige Boskapellers al best moeilijk, maar de intentie die daar achter lag (aandacht hebben voor de mens die door de maatschappij naar de rand van de samenleving is geschoven), kreeg toenemend sympathie, waardoor het draagvlak voor de verhuizing naar de nieuwe locatie toenam.
Maar toen na een korte tijd opnieuw werd besloten wéér te gaan verhuizen naar een leegstaande kerk in een ander stadsdeel van Nijmegen, was dit voor een aantal Boskapellers toch echt een brug te ver, zeker ook omdat de communicatie vooraf eerst achterwege bleef en uiteindelijk tegenstrijdig naar buiten kwam. Dit deed velen echt pijn, teveel pijn!
Op zich is de nieuwe locatie een mooie kerk (die zelfs een beetje op de Boskapel lijkt) , maar de manier op welke wijze een en ander is verlopen en vooraf niet met de gemeenschap is gecommuniceerd, is voor een flink aantal oud-Boskapellers helaas toch de reden geweest om de Boskapelgemeenschap te verlaten.
Ook voor de Familia-groep betekent dit dat we weer naar een andere plek moeten om samen te komen. Aanvankelijk hielden we onze vieringen bij iemand thuis. Met name de gastvrouw miste toch een stukje ingetogenheid tijdens de vieringen, hetgeen de anderen niet zo voelden. Een trouwe bezoekster van onze vieringen heeft een voedselbos in Groesbeek en bood aan om in de zomer daar onze vieringen te houden. We namen Maria van Goede Raad en Augustinus mee en het werden heel indrukwekkende vieringen in de ‘veldkapel’. Begin september was het voor sommigen helaas te warm voor een viering in het open veld; de geplante bomen moeten eerst nog een paar jaar groeien. Maar het blijft geen zomer en we moeten voor het najaar toch weer naar een nieuwe locatie uitkijken. Gelukkig lijdt de onderlinge sfeer binnen de groep er niet onder en dat is natuurlijk het belangrijkste. Volgende keer horen jullie hopelijk waar we voor onze bijeenkomsten weer zijn neergestreken.
Namens de Familiagroep Boskapel, Annemieke Pacilly