In zijn welkomstwoord leidde Henk Kroon (OSA) de viering in door terug te blikken op het ontstaan van de Werkhofgemeenschap. De zusters Augustinessen van de voormalige Priorij ‘Gods Werkhof’ hadden in 1960 in Werkhoven hun slotklooster gesticht.
Het is allemaal begonnen met die aanwezigheid. Eén van ziel en één van hart op weg naar God. Eert in elkander God. Al vanaf het begin in Werkhoven lieten de zusters mensen uit de omgeving toe bij de zondagse vieringen. De zusters introduceerden een kringgesprek met de bezoekers om samen met de voorganger terug te blikken op de zondagse viering. De gastvrijheid en openheid van de zusters Augustinessen vormden samen met de geest van het Tweede Vaticaans concilie de motor voor de ontwikkelingen van de latere jaren in de Priorij ‘Gods Werkhof’.
Met het kleiner worden van de communiteit in de jaren 70 zochten de zusters steeds meer samenwerking en samenspraak met de groep vaste bezoekers. Een ‘verbredingsgroep’ werd opgericht.
Maandelijks kwam de ‘verbredingsgroep’, die bestond uit verschillende werkgroepjes, met de zusters bijeen om vormen te vinden voor gezamenlijke bezinning. Deze samenwerking mondde, na het vertrek van de zusters, uit in de oprichting van de vereniging Werkhofgemeenschap. Een oecumenische geloofsgemeenschap. De Werkhofgemeenschap streefde er naar ‘een open plek voor religieuze bezieling in verbinding met de ander’ te zijn. Openheid en respect voor ieders (geloofs)eigenheid waren de kernpunten van deze gemeenschap.
Wat mij in de Werkhofgemeenschap het meest aansprak en me meteen raakte was het samen kerkzijn, het samenzijn tot kerk maken. Wat je ook doet, je draagt bij aan de gemeenschap. Of je nu meehelpt koffie zetten, de viering met de voorganger voorbereidt, lid bent van de kerngroep of meewerkt in een werkgroep, meezingt in het koor, je dóet iets. Je werd ook gestimuleerd om je bijdrage te leveren. In de loop van de tijd, ik werd pas lid van de gemeenschap toen de zusters al niet meer in de Priorij woonden, werd ik me bewust van de geest die achter deze gemeenschap zat, de bron waar wij uit voortkwamen, dat waren de monialen Augustinessen. Later heb ik een aantal van de zusters ontmoet en leren kennen. De geest van deze plaats van ontmoeting heeft twee kanten. De achterliggende spiritualiteit van de Regel en het gedachtegoed van Augustinus èn de geest waarmee deze vrouwen vorm en uitdrukking gaven aan dit gedachtegoed. Wat een ‘open mind’, passie, enthousiasme, creativiteit en wijsheid ontmoette ik toen ik de zusters leerde kennen.
Het aantal leden van de Werkhofgemeenschap daalde de afgelopen jaren, het aantal mensen dat kon bijdragen werd kleiner en kleiner. In 2017 werd door de algemene ledenvergadering het toekomst- beraad in het leven geroepen met als opdracht: ‘Onderzoek, in de breedste zin van het woord, de mogelijke alternatieven en scenario’s voor de vereniging Werkhofgemeenschap op een zodanige wijze dat het voortbestaan met een teruglopend aantal actieve leden voor de komende tijd is gewaarborgd’ Er werden verschillende scenario’s uitgewerkt, er was echter in de vereniging geen draagvlak voor deze scenario’s. Wèl werd samenwerking gezocht met andere kleine geloofsgemeenschappen. Maar uiteindelijk boden deze geen toekomstperspectief. Op 14 november 2022 werd in de ledenvergadering met grote meerderheid van stemmen besloten dat er geen perspectief meer was om door te gaan en werd het besluit genomen om de vereniging op te heffen.
Het proces van rouw en afscheid begon. De laatste Kerstviering, de laatste Goede week, de laatste Paasviering, de laatste Pinksterviering. Op 25 juni de allerlaatste viering met uitgebreid de tijd voor ontmoeting in de middag.
In de Werkhofgemeenschap is nooit veel belangstelling geweest voor de FAN. Toch hadden we binnen de geloofsgemeenschap een vaste kleine groep die trouw de activiteiten van de FAN volgden en bezochten. Deze vaste kleine groep nam deel aan de Augustinus leeskring, die al vóór de vereniging Werkhofgemeenschap bestond en in die tijd begeleid werd door zr. Gertrudis. ‘Zo lezen we en leven met elkaar mee op een stukje van ons levenspad. Samen probeer je je weg te vinden’, zo beschrijft zij het samen lezen’.
Inmiddels heeft conferentiecentrum Samaya, eigenaar van de voormalige Priorij ‘Gods Werkhof, de Augustinusleeskring opgenomen in haar goede doelen, waardoor dit Augustijnse stukje door kan leven op deze plek. We zijn Samaya zeer erkentelijk voor dit gebaar. De stichting ‘Gods Werkhof’ behoedt in samenwerking met Samaya het culturele erfgoed van de Priorij. Ze organiseert o.a. rondleidingen door het gebouw waarin het verhaal van de monialen Augustinessen verteld wordt.
Henk Kroon roept in zijn voorwoord van het herinneringsboek van de Werkhofgemeenschap op om volop te genieten van de herinnering aan al het goede dat we van elkaar mochten ontvangen en aan elkaar mochten geven. Er is alle reden tot grote dankbaarheid, maar tegelijkertijd is een zeldzame plek voor bezieling en verbinding verloren gegaan.
Jurianne Kemmink