Ja, er werd om gevraagd, dat kunnen we als FAN-leden volledig beamen. En ja, er is antwoord gegeven vanuit de Nederlandse augustijnen. En ja we waren en zijn erg blij met dit antwoord.
Wim Sleddens stond aan de wieg van de augustijnse lekenbeweging in Nederland. Hij heeft ons zelfs enthousiast gemaakt voor en meegenomen naar augustijnse congressen in Rome. En vanuit Lindenholt staan alle jongerenreizen naar San Gimignano en zijn inspirerend voorganger zijn natuurlijk ook op het netvlies.
Wim Sleddens heeft lang in het bestuur van de FAN gezeten. Wim heeft na nummer 4 van Open Vensters gevraagd of ik (Bettineke) zitting wilde nemen in de redactie van dit blad.
Dat deed hij met vooral de dringende vraag er zorg voor te dragen dat het niet tot 1 nummer per jaar beperkt bleef. Zo’n 3 á 4 keer per jaar zou een mooie regelmaat zijn, zei hij me. Dat heb ik hem beloofd. Hij wilde best meeschrijven, maar die regelmaat moest niet van hem afhangen vond hij…..
Het was een hele schok voor ieder van ons toen Wim Sleddens op 27 september afgelopen jaar kwam te overlijden.
Bettineke van der Werf en Antoinette Reijnders
Een jongerenreis naar San Gimignano
Van 2002 tot en met 2014 zijn we met een groep jongeren naar San Gimignano afgereisd, op werkvakantie in het klooster. Wim was daar de aanstichter van.
Jan Martijn: ‘Evert Jan had in 2001 rugklachten. Tegelijk kregen we een uitbouw, waardoor Ferdi en ik veel in de tuin aan de slag waren. Wim zag dat en vroeg of ik dat ook in San Gimignano zou kunnen doen? Ik had er nooit van gehoord, maar als er maar iemand harkt om de grond te egaliseren, kan ik dat overal! Van het een kwam het ander, en had Wim een klein groepje jongeren geregeld om naar het augustijnenklooster in San Gimignano te gaan. Alleen . . . de een na de ander haakte toch weer af, waardoor alleen ik overbleef. Durf je dat aan, alleen met mij op vakantie?, vroeg Wim. Uiteraard! Dus zijn we met de nachttrein vanuit Arnhem naar Milaan gereisd, vervolgens de trein naar Firenze, om tenslotte met het boemeltje in Poggibonsi aan te komen. En dan met de bus het laatste stukje naar San Gimignano. En een onweer toen we aankwamen! Het was een ontzettend goede ervaring om daar te zijn geweest.’
Weer terug hadden Wim, Jan Martijn en Pieter het erover hoe geweldig die ervaring was.
Pieter: ‘Wim wilde die ervaring met meer jongeren delen en schakelde mij in: “Kun jij ons jongerenkoor enthousiasmeren om eens met een grote groep te gaan?” Ik schakelde Maurice in, en zo kwam het balletje aan het rollen, en hebben Maartje, Maurice en Jan Martijn de eerste reis in 2002 georganiseerd. Ik en Marga, Jan en Cilia van Swam, Marcel Thomassen en Jan van Lierop zorgden voor de praktische kennis, Wim en Brian Lowery waren verantwoordelijk voor de diepgang. Het dagritme was iedere dag hetzelfde: ontbijt, werk, lunch, siesta, werk, diner en naar de put bij de gelateria.
Wim stak minstens zo hard de handen uit de mouwen als de jongeren. Je vond hem meestal in de tuin, druk aan het schoffelen of onkruid aan het wieden.’Alleen, hij kon er die eerste keer niet de hele tijd bij zijn, wat hij erg jammer vond. Vanwege het generaal bestuur moest hij op en neer naar Rome, maar hij zou zeker terugkomen! In Rome vertelde hij trots over “zijn” jongeren die daar in San Gimignano op werkvakantie waren. Uniek in de orde! Dat wilde de prior generaal wel eens zien, dus bracht hij Wim terug naar San Gimignano om dat eens met eigen ogen te zien. En daar kwam de kwajongen in Wim naar boven. Samen met Wim smeedden we het complot om ook de prior generaal aan het werk te krijgen. Vanuit de auto belde Wim regelmatig met Pieter om door te geven hoever ze waren. Eenmaal in de buurt van het klooster hadden we Maarten en Nick in habijt gehesen en stonden ze klaar als poortwachters om Wim en de generaal uit Rome te verwelkomen. De generaal stond niet op de lijst, en werd dus niet toegelaten. Toegang kreeg je alleen als je aan het werk ging. Dus, pas na het in ontvangst nemen van een verfkwast, mocht de generaal naar binnen. En een lol dat Wim had! Het tekende de gemoedelijke en hartelijke sfeer. Die sfeer van samenzijn, zowel in werk als in diepgang, heeft veel indruk gemaakt in de orde. Nu wordt nog regelmatig met veel plezier aan die ‘joke with the prior general’ teruggedacht. Brian en Wim refereerden nog regelmatig naar dat moment. Maar ook de toenmalige prior generaal, Robert Prevost, kijkt nog steeds met veel plezier terug naar die eerste jongerenreis.
Het foto-album van die reis ligt nog altijd in San Gimignano, en iedereen die er komt, wordt dat album getoond.
Die eerste keer in 2002 smaakte naar meer. Eerst in een weekend in oktober dat jaar toen Wim Brian uitnodigde om naar Lindenholt te komen voor de follow-up. Het was een groot succes, en heeft een vuur aangewakkerd in het jongerenkoor. Maar dat vuur brandde niet alleen in het jongerenkoor. Het trok meer jongeren aan dan alleen het jongerenkoor. En zo zijn er reizen georganiseerd tussen 2002 en 2014. Iedere reis stond er een thema centraal, waar Wim de organiserende jongeren in raad en daad bijstond, om zo tot een augustijns getint thema te komen. Wim grossierde in teksten en ideeën. Al die keren was de diepgang goed. De laatste keer dat Wim mee is geweest, was in 2012. Hij wilde graag de jongeren kennis laten maken met de regel van Augustinus. Speciaal voor die reis heeft hij voor hen een handzaam boekje gemaakt met gedachten over de Regel. Wim zijn teksten sloegen zoals altijd aan. Ze waren eenvoudig, toegankelijk, en tegelijk vol diepgang en inspiratie. Die verhalen en herinneringen van al die bijzondere jongerenreizen blijven ons altijd bij.
We zijn Wim ontzettend dankbaar voor al zijn ideeën, verhalen en grote inspiratie. Dank je wel Wim!
Pieter Renkens en Jan Martijn van der Werf